Αναφερόμενος στα Δεκεμβριανά δεν μπορεί ο κάθε Έλληνας πατριώτης να μη συγκινηθεί και να μην ευχηθεί να μην επαναληφθούν. Όταν μιλάμε για Δεκεμβριανά μιλάμε για γεγονότα που έγιναν το Δεκέμβριο του 1944 στην Αθήνα με την υποχώρηση των Ναζί από την Ελλάδα και τον εμφύλιο που ξέσπασε μεταξύ ιδεολογικά διαιρεμένων Ελλήνων.
Γράφει ο εκπαιδευτικός του ΤΕΓ κ. Γεώργιος Γαλανόπουλος Η άφιξη των Ελλήνων Σύμφωνα με τα αρχεία της Ελληνικής Κοινότητας της Μαδαγασκάρης, πρώτοι Έλληνες αφιχθέντες στο νησί της Μαδαγασκάρης αναφέρεται να…
Ένας ανθρωπολόγος πρότεινε το ακόλουθο παιχνίδι στα παιδιά μιας Αφρικάνικης φυλής: Τοποθέτησε ένα καλάθι γεμάτο ζουμερά φρούτα δίπλα σ’ ένα δέντρο και είπε στα παιδιά ότι όποιο από αυτά φτάσει πρώτο στο καλάθι θα πάρει όλα τα φρούτα. Όταν τους έδωσε το σινιάλο για να τρέξουν, πιάστηκαν χέρι χέρι και ξεκίνησαν να τρέχουν όλα μαζί.
Ο μνημειώδης αυτός ναός είναι αφιερωμένος στην Αγία του Θεού Σοφία, που για τους Βυζαντινούς ήταν περισσότερο ταυτισμένος με την Παναγία. Για αιώνες αποτελούσε το λίκνο της βυζαντινής αυτοκρατορίας ενώ σήμερα είναι ένα από σημαντικότερα μνημεία, που στη συνείδηση των χριστιανών διατηρείται ως θεμελιώδες σύμβολο της Ορθοδοξίας και έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά των Ελλήνων.
Όπως είδαμε η επανάσταση ξεκίνησε νωρίτερα από την 25η Μαρτίου – όπως είχε προκαθορισθεί αρχικά- και στην Αγία Λαύρα δεν υπήρχε ψυχή την ημέρα αυτή, παρά τα θρυλούμενα για Παλαιών Πατρών Γερμανό και επαναστάτες με το λάβαρο του Αγώνα. Τη μόνη σχέση που μπορεί να έχει ο Π. Π. Γερμανός με την 25η Μαρτίου, είναι ότι την ημέρα αυτή γιόρταζε τα γενέθλια του (γεννήθηκε στις 25-3-1771 ) και όρκιζε ορισμένους επαναστάτες στην Πάτρα.
Αυτές τις μέρες συμπληρώνονται 200 χρόνια από την Εθνική παλιγγενεσία του 1821. Ενώ όμως οι επετειακοί εορτασμοί θα είναι στο απόγειο τους, είναι ήδη εμφανές ότι θα βρίσκεται σε εξέλιξη, συντονισμένη προσπάθεια για να πειστούμε ότι η ελευθερία για την οποία θα γίνεται λόγος, για την απόκτηση της οποίας έγιναν τόσες θυσίες, δεν είναι ρεαλιστική και εφικτή πλέον για τους Έλληνες της Κύπρου. Αυτές τις μέρες του Μάρτη, όπου υπάρχει η επέτειος της θυσίας του Γρηγόρη Αυξεντίου, που υπενθυμίζει, πως οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες και αυτή του Ευαγόρα Παλληκαρίδη που δίδαξε πώς πρέπει να είναι το πρότυπο του ιδεολόγου Έλληνα…
Ένας άλλος μεγάλος Βυζαντινολόγος Ιστορικός ο Ρώσος Βασίλιεφ έγραψε στο βιβλίο του «Ιστορία της Βυζαντινής αυτοκρατορίας» τα ακόλουθα «..Η Βυζαντινή αυτοκρατορία εφαίνετο να βρίσκεται στα πρόθυρα της καταστροφής. Ο Κάρολος του Ανζού (Ανδεγαυός) ο πρόδρομος του Ναπολέοντος τον 13ο αιώνα είχε την «Παγκόσμιο» δύναμη στα χέρια του (είχε την απόλυτη υποστήριξη του Πάπα τη Ρώμης). Ο Έλλην συγγραφεύς του 14ου αιώνος Γρηγοράς έγραφε ότι ο Κάρολος «ωραματίζετο» να κατακτήσει την Κωνσταντινούπολη.
Ο επίδοξος Φράγκος βασιλιάς Κάρολος σχεδίαζε να επιτεθεί κατά του Βυζαντινού αυτοκράτορα Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγου. Φιλοδοξούσε να κυριεύσει τη Κωνσταντινούπολη. Να γίνει αυτός αυτοκράτορας των Βυζαντινών. Σύμμαχο στα σχέδια του είχε τον Πάπα Κλήμη Δ΄. Γι αυτό εδώ και αρκετό καιρό προετοίμαζε συστηματικά την εκστρατεία κατά της Κωνσταντινούπολης. Σκόπευε εκστρατεύσει μετά το Πάσχα.
Η παραμονή της απέλασης από την Κωνσταντινούπολη του Λεωνίδα Κουμάκη – αυτοβιογραφία “ΤΟ ΘΑΥΜΑ – μια πραγματική ιστορία“, σ. 49 Τις μέρες που μεσολάβησαν μέχρι την άλλη Τρίτη το πρωί,…
Η ζωή του αρχαίου στωικού φιλοσόφου Ζήνωνα ήταν ταραχώδης, όπως διδασκόμαστε από την ιστορία, παρ’ όλο που ήταν ντροπαλός κι έχασε όλη του την περιουσία σε ναυάγιο. Ο κόσμος τον αποκαλούσε εκκεντρικό ή περίεργο, αλλά το γεγονός παραμένει ότι ο Ζήνων ο Κιτιεύς γνώριζε περισσότερα από τους περισσότερους συνομήλικους του. Είναι αυτός που ίδρυσε τη Στωική φιλοσοφία κι έμεινε επικεφαλής του κινήματος Στωικισμού για περίπου 58 χρόνια.
Οι αρχαίοι Έλληνες, όντας φιλομαθείς και φιλοπρόοδοι, μετανάστευαν πολύ συχνά στις παράλιες πόλεις της Μεσογείου για λόγους εμπορικούς ή πολιτικούς (όταν διώκονταν από τους πολιτικούς τους αντιπάλους). Έτσι από το 14ο κιόλας αιώνα π.Χ. είχαν στενές εμπορικές σχέσεις με τα παράλια της Μ. Ασίας και άρχισαν να ιδρύουν τις πρώτες αποικίες.
Στα τέλη του 7ου αιώνα ιδρύονται οι μεγάλες μητροπολιτικές αποικίες: Σινώπη, Ίστρια, Ολβία, Απολλωνία, Παντικάπαιον, Φάσις. Και μέσα στα επόμενα 50 χρόνια, δεκάδες ελληνικές πόλεις, λιμανόσκαλες και εμπορικοί σταθμοί στεφανώνουν τα παράλια.
Ακολουθούν: η εκστρατεία των Περσών εναντίον των Σκυθών (το 512) και οι εκστρατείες των Περσών εναντίον των Ελλήνων. Μεγάλα τμήματα της Μικράς Ασίας βρίσκονται υπό περσική κατοχή ως τον καιρό της εκστρατείας του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Ασία. Οι Αθηναίαοι επεκτείνουν την ηγεμονία τους στη θρακική πλευρά της Προποντίδας και πολλές ευξεινοποντικές πόλεις γίνονται μέλη της Αθηναϊκής Συμμαχίας.