Μπροστά στήν εἴσοδο τοῦ κόλπου Αὐλώνας σέ ἀπόσταση περίπου τριῶν μιλίων βρίσκεται ἕνα γραφικό νησί. Τό ὄνομά του Σάσων ἤ Σασώ εἶναι πανάρχαιο. Ἀπό τό δεύτερο πρό Χριστοῦ αἰώνα τό ἀναφέρει ὁ ἱστορικός Πολύβιος καί ὁ ἀρχαῖος γεωγράφος Σκύλακας ὁ Καρυανδέας. Μνημονεύεται ἐπίσης καί ἀπό τούς γεωγράφους Στράβωνα, Κλαύδιος Πτολεμαῖο, καθώς καί ἀπό τό Ρωμαῖο Ναύαρχο καί ἱστορικό Πλίνιο, ὡς ὁρμητήριο πειρατῶν.
Στην πραγματικότητα το μόνο πράγμα που έπρεπε να πει κανείς για το θέμα της Αγίας Σοφίας είναι “ανάρμοστο” και “ντροπή”. Σκέπτομαι, όμως, ότι οι συνομιλητές μου δεν διαθέτουν την πολιτιστική λεπτότητα να αντιληφθούν το νόημα αυτών των λέξεων. Γι αυτό θα μιλήσω ανοιχτά για το θέμα και με τον τρόπο που θα τον καταλάβουν. Αυτό που έγινε στην Αγία Σοφία είναι ένα ξεκάθαρο δείγμα βαρβαρότητας.
Είναι δύσκολο για τους Αμερικανούς πού ζουν στη Χριστιανική αύτη χώρα να αντιληφθούν τη θέση ενός ιεραποστόλου πού πηγαίνει σε μια Μωαμεθανική κοινότητα με το σκοπό να προσηλυτίσει τα μέλη της. Το πρόβλημα είναι το ίδιο ακριβώς με εκείνο πού θα αντιμετώπιζε ένας Μουσουλμάνος Χότζας η ιερεύς όταν εμφανιζόταν με δυο η τρεις γυναίκες με γιασμάκι σε μια ευσεβή κοινότητα Μεθοδιστών στο Michigan και άρχιζε μια εκστρατεία υπέρ του Προφήτου.
Μερικά απ’ τα ιεραποστολικά μας σχολεία και κολλέγια μέσα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία πού είναι ανοικτά για τις υποθέσεις τους και εκθέσεις του Διοικητικού Συμβουλίου της Ιεραποστολής περιγράφουν ότι οι εργασίες τους ευδοκιμούν. Τα ιδρύματα αυτά η εξακολουθούν η ξαναρχίζουν τη λειτουργία τους υστέρα από ό,τι υπέφεραν κι αυτά απ’ τις λεηλασίες και τις σφαγές.
Το 1306 πουλήθηκε από τους Γενοβέζους στους Ιππότες του Τάγματος του Αγίου Ιωάννη. Έφτιαξαν πανίσχυρο στόλο, έχτισαν τη μεσαιωνική Ρόδο, τη στόλισαν με εκατοντάδες επιβλητικά που τα οχύρωσαν πίσω με ένα επιβλητικό τείχος-κάστρο. Από το 1522 μέχρι το 1912 έγινε τμήμα της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Από τότε και μέχρι το 1945 η Ρόδος έζησε κάτω από την ιταλική κατοχή. Το 1947 ενσωματώθηκε στην Ελλάδα.
Στις 8 Απριλίου αποφάσισε να εκκενώσει την πόλη πράγμα πού έκανε υπό τους εξής όρους: Ότι όλοι οι Χριστιανοί θα είχαν πλήρη προστασία, ότι τα σπίτια πού είχαν καταληφθεί από τη φρουρά δεν θα τα καταλάμβαναν οι Τούρκοι προτού να εγκαταλείψει η φρουρά την πόλη, ότι οι τάφοι των πεσόντων θα ήταν σεβαστοί· ότι θα εδίδονταν αρκετά μεταφορικά μέσα στους Γάλλους για να μεταφέρουν τα όπλα και πολεμοφόδια τους κλπ. γιατί τα δικά τους μεταφορικά μέσα είχαν εξαντληθεί.
Λίγο μετά την πόλη των Τρικάλων και με κατεύθυνση προς Καλαμπάκα, ο επισκέπτης συναντά μια απέραντη πολιτεία πανέμορφων, πανύψηλων, επιβλητικών και σκοτεινόχρωμων βράχων από ψαμμίτη, ένα παγκόσμια μοναδικό μεγαλοπρεπές γεωλογικό φαινόμενο, που φιλοξενεί την πιο σημαντική μοναστική, μετά το Άγιο Όρος πολιτεία, τα Μετέωρα.
Μολονότι η Ιταλία μπήκε στον πόλεμο για να αγωνισθεί εναντίον της απόπειρας της Γερμανίας ν’ αποκτήσει την ηγεμονία του κόσμου και για να αποσπάσει τα ιστορικά της σύνορα και τον έλεγχο της Αδριατικής απ’ την Αυστρία, το εκ παραδόσεως ένστικτο της Ιταλίας είχε πράγματι σαν στόχο να εξασφαλίσει το απαραίτητο μέτρο ασφαλείας και ελευθερίας επεκτάσεως.
Πόσοι σφάγησαν μέσα στη Σμύρνη και στα προάστεια και τα χωριά της; Είναι αδύνατο να κάνει κανείς οιανδήποτε εκτίμηση εντελώς επιτυχή, οι προσπάθειες όμως υπερβολικής ελαττώσεως του σχετικού αριθμού κατ’ ανάγκην προδίνει έλλειψη αξιοπιστίας.
Η καταστροφή της Σμύρνης από τους Τούρκους υπήρξε ένα γεγονός μεγάλης σημασίας στην Εκκλησιαστική ιστορία. Την εποχή της γεννήσεως του Προφήτη, στα 570 μ.Χ. περίπου, ο Χριστιανισμός είχε ξαπλωθεί πέρα απ’ την περιοχή πού γενικά σήμερα ονομάζουμε «Ευρώπη», στην αρχαία επαρχία της Ασίας πού εκτεινόταν ανατολικά μέχρι την Κασπία Θάλασσα
Στην Αθήνα, στο Παρίσι και αργότερα στις Ηνωμένες Πολιτείες, συνάντησα διαφόρους αυτόπτες μάρτυρες της μεγάλης καταστροφής πού μου διηγήθηκαν πράγματα πού είχαν ιδεί. Κράτησα σημειώσεις των μαρτυριών διαφόρων απ’ αυτά τα πρόσωπα, αποκλείοντας προσεκτικά όλους εκείνους πού ήταν Έλληνες ή Αρμένιοι…
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΗ’ Η ΑΦΙΞΗ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ George Horton “H Κατάρα της Ασίας” – 1926 Μετάφραση Γεωργίου Λ. Τσελίκα Το αντιτορπιλλικό έφθασε στον Πειραιά πολύ νωρίς το πρωί και υστέρα από μερικές…