Όπως όλες οι επιχειρήσεις, κυβερνητικές ή μη, έχουν επηρρεαστεί άμεσα από τη σύγχρονη πανδημία του 2020, έτσι και τα εκπαιδευτικά ιδρύματα, οι εκπαιδευτικοί και οι οικογένειες που αισθάνονται ότι τα παιδιά τους χρειάζονται τις σχολικές εμπειρίες, την επαφή με τους συμμαθητές τους και τους δασκάλους επηρρεάστηκαν αρνητικά αρχικά.
Μέχρι το 1860 δεν υπήρχον εν Ίμβρω κοινοτικά δημοτικά σχολεία, ούτε διδάσκαλοι διοριζόμενοι και μισθούμενοι υπό των Κοινοτήτων. Την έλλειψιν ταύτην ανεπλήρουν εν εκάστω χωρίω οι ιερείς και ως επί το πλείστον ιδιώται εκ των οπωσούν εγγραμμάτων, διδάσκοντες τους προσερχομένους μαθητάς οι μεν πρώτοι εν τοις νάρθηξι των εκκλησιών, οι δ’άλλοι εν ταις οικίαις αυτών επί ελαχίστη αμοιβή ενός γροσίου και ενός αρτιδίου παρεχομένου κατά παν Σάββατον υφ’ ενός εκάστου των μαθητών, ενώ συγχρόνως ησχολούντο και εις άλλο τι έργον χειροτεχνίας.
Κινούμενος από το αίσθημα της φιλοτιμίας και της ευγνωμοσύνης του τόπου μας προς τα μεγάλα τέκνα του και αντί μνημονίου με την 30ήν επέτειον από του θανάτου του αειμνήστου Θεμιστοκλέους Ντάκου, απεφάσισα να επανεκδώσω την μοναδικήν και άκρως πολύτιμον μονογραφίαν αυτού, η οποία εξεδόθη κατά το 1938 εις το λεύκωμα της νήσου Ίμβρου, περί της Εκπαιδεύσεως εν Ίμβρω.