1955-1965 Ο Νάσερ, το κύμα φυγής και η επίσκεψη Κωνσταντίνου Καραμανλή Η ελληνική παρουσία στην Αίγυπτο πηγαίνει βαθιά πίσω στους…
Ο Μ. Αναγνωστόπουλος (Michael Anagnos) ήταν αποτελεσματικός στην οργάνωση των Ελλήνων του Boston της Αμερικής. Το 1891 ίδρυσε το σύλλογο Πλάτων, ένα εκπαιδευτικό οργανισμό για τους νεοαφιχθέντες μετανάστες, και τον ίδιο χρόνο ίδρυσε τον οργανισμό Μέγας Αλέξανδρος (Alexander the Great), από ομάδα Αμερικανών φιλελλήνων της περιοχής Boston. To 1895 ο Μ. Ιατρού ίδρυσε την Εταιρεία Αθήνα-Ουάσινγκτον (Athens-Washington Society) στο Lowell.
Το 1899 ο Πατήρ Κ. Παπαγεωργίου (Fr. K. Papageorgiou) λειτούργησε στην ίδια αίθουσα, ακολουθούμενος από το Πατέρα Κ. Παπακωνσταντίνο, τον Πατέρα Παναγιώτη Φιαμπόλη που λειτούργησαν σε ενοικιασμένη αίθουσα επί των οδών Stuart & Tyler το 1901. Στο Ναό Της Αγίας Τριάδος στο Lowell δημιουργήθηκε η πρώτη οργανωμένος ενορία στη Νέα Αγγλία (New England) το 1900 και ακολούθησε ο Καθεδρικός Ναός της Ενορίας του Boston το 1903.
Τα απογραφικά δελτία είναι συγκεντρωμένα στο Κρατικό Αρχείο Οδησσού (G.A.O.O.). Βάση της απογραφής είναι το νοικοκυριό που διαρθρώνεται γύρω από τον αρχηγό της οικογένειας. Κάθε απογραφικό δελτίο καταγράφει τα μέλη μιας εστίας, συμπεριλαμβάνοντας το υπηρετικό προσωπικό και άλλα άτομα μη συγγενικά προς την οικογένεια που κατοικούν κάτω από την ίδια στέγη. Τα δελτία έχουν συμπεριλάβει 5086 Έλληνες, με βάση τη μητρική γλώσσα.
Πολλοί Έλληνες νέοι που κατέφθασαν στην Αμερική στα 1800 είχαν σπουδάσει στο Κολέγιο Amherst, το οποίο βρίσκεται περίπου δυο ώρες δυτικά από τη Βοστώνη (Boston). Αυτοί οι νέοι διασκορπίστηκαν μετά σε διάφορες πολιτείες της Αμερικής ή του κόσμου στην αναζήτηση σπουδαίων επαγγελμάτων στις επιχειρήσεις, στην επιστήμη και στα γράμματα. Το Κολέγιο Amherst ιδρύθηκε το 1821 από μια ομάδα πολιτών της περιοχής Amherst, μεταξύ τους ο Noah Webster…
Ο Παναρκαδικός Σύλλογος Μελβούρνης και Βικτωρίας «Ο Κολοκοτρώνης» ιδρύθηκε επίσημα στις 13 Σεπτεμβρίου 1959, ημέρα Κυριακή, στην πρώτη ιδρυτική Γενική Συνέλευση που έγινε στο Ελληνικό Καφενείο «Ορφέας» στο Bourke Street, της Μελβούρνης. Οι Έλληνες μετανάστες της δεκαετίας του 1950 ήταν στην πλειονότητά τους νέοι, και κατά το πλείστον αγόρια, στα είκοσι χρόνια τους, αμούστακοι που λένε. Υπήρχαν βέβαια και οι μεγαλύτεροι, εκείνοι που είχαν πάει και στο στρατό, οι παντρεμένοι με τις οικογένειές τους, και εκείνοι που είχαν υπηρετήσει στις διάφορες κρατικές υπηρεσίες της πατρίδας, αλλά αυτοί ήταν λίγοι.
Τα ζητήματα σχετικά με την εθνική ταυτότητα και αφομοίωση των Ελλήνων στην Τσεχία απορρέουν από τα ιστορικά γεγονότα, τα οποία είχαν σημαντική επίδραση για την καλλιέργεια και διατήρηση της. Θα μπορούσαμε να ταξινομήσουμε αυτή την πορεία σε πέντε περιόδους που σχετίζονται με την άφιξη των Ελλήνων στην Τσεχοσλοβακία πριν και μετά τον ελληνικό εμφύλιο πόλεμο και μέχρι τη διάλυση του τελευταίου παιδικού σταθμού (1948/49-1962),
Στην Τσεχία διαμένουν περίπου 3500 Έλληνες από τους οποίους 800 μένουν στην Πράγα, και οι υπόλοιποι στη Μοραβία. (Πριν τον μαζικό επαναπατρισμό των Ελλήνων πολιτικών προσφύγων του Ελληνικού Εμφυλίου Πολέμου, 1946-1949 περίπου 13.000 Έλληνες πολιτικοί πρόσφυγες ζούσανε στην Τσεχοσλοβακία.) Η Ελληνική Κοινότητα της Πράγας δραστηριοποιείται με ποικίλες εκδηλώσεις, οι οποίες έχουν στόχο τη σωστή προβολή του ελληνικού πολιτισμού, της γλώσσας και ιστορίας.
Θα εκπλαγεί κανείς με την στωϊκή φιλοσοφία των ανδρών της φυλής Αμπασίρη, αλλά και του τρόπου που μπορεί να έρθει κανείς σε επικοινωνία με τους άνδρες της φυλής Τοκόρο των Αϊνού. Αν προσέξει κάποιος τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των προσώπων της φυλής Ουρόπ των Αϊνού, θα διαπιστώσει τις εκπληκτικές ομοιότητες που έχουν με τους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους και στοχαστές, ενώ οι νεαρές κοπέλες της φυλής Τοκόρο, όπως και οι ώριμες κυρίες της φυλής Αμπασίρη των Αϊνού, μας θυμίζουν κάτι από τις αρχαίες ελληνικές απεικονίσεις…