ΙΙ. Τοποθεσία – ασχολίες κατοίκων
Η Τρίγλια της Μ. Ασίας βρίσκεται βορειοανατολικά και στα δεξιά αυτού που εισέρχεται στον κόλπο της Κίου. Είναι κτισµένη πάνω σε δυο αντικριστούς λόφους. Ο ένας λόφος ονοµαζόταν λόφος Σταυροπηγής και ο άλλος, άγριος και απότοµος, ύψους 500 µ. περίπου, επειδή ήταν γεµάτος φωλιές κοράκων και γλάρων, ονοµαζόταν Κορακοφωλιά. Το 1915 είχε 3000 περίπου κατοίκους.
Η αγροτική περιφέρεια ήταν αρκετά µεγάλη. Οι κάτοικοι ασχολούνταν µε το εµπόριο, την αλιεία και τη γεωργία. Καλλιεργούσαν ελιές και παρήγαγαν το µετάξι και το κουκούλι. Υπήρχαν επίσης αρκετές εκτάσεις µε µουριές. Οι Τούρκοι σήµερα την Τρίγλια την ονοµάζουν Ζειτίνµπαγ (ελαιότοπος).
Πολλές φορές τα άτοµα αποκτούσαν διάφορα παρατσούκλια από τις αγροτικές ασχολίες τους που κατάντησαν τα επώνυµά τους όπως Ψαθάς, Καλιοντζής (πεταλωτής), Πεπόνης, Κολοκυθάς, κ.ά.
ΙΙΙ. Τοπική αυτοδιοίκηση – φορολογία
Η Τρίγλια διοικούνταν από 8-10 δηµογέροντες τους οποίους εξέλεγε ο λαός. Ήταν Έλληνες γιατί οι Τούρκοι κάτοικοι της Τρίγλιας ήταν 30 περίπου οικογένειες. Σε χωριά ή κωµοπόλεις που οι Τούρκοι κάτοικοι ήταν περισσότεροι, εκλέγονταν και Τούρκοι Δηµογέροντες.
Για την εκλογή αυτών των προεστών συγκεντρώνονταν σε ένα καφενείο «την Κυψέλη» ή στο σχολείο, άκουγαν τα ονόµατα των υποψηφίων και τους εξέλεγαν φωνάζοντας «καλώς έχεις» ή «Άξιος».
Η Δηµογεροντία της Τρίγλιας είχε µεγάλη ακίνητη περιουσία που προέρχονταν από δωρεές. Αυτή την περιουσία τη νοίκιαζε και αποκτούσε µε τον τρόπο αυτό οικονοµικούς πόρους. Επίσης εκµεταλλεύονταν και τη µοναστηριακή περιουσία που ανήκε στα Μοναστήρια της Τρίγλιας.
Οι αρµοδιότητες των αρχόντων αυτών ήταν ο διορισµός σχολικών εφόρων, εκκλησιαστικών επιτρόπων, αγροφυλάκων, νυχτοφυλάκων, καντηλαναφτών, ψαλτάδων, κ.ά. καθώς και η επιβολή φόρων στους κατοίκους για εξεύρεση πόρων. Η Τουρκία δε βοηθούσε οικονοµικά τη Δηµογεροντία. Άλλο καθήκον τους ήταν ο Αγορανοµικός έλεγχος των διαφόρων προϊόντων.
Για γενικότερα θέµατα όπως είναι οι κυβερνητικές διαταγές, οι σχέσεις µε τους Τούρκους κατοίκους, οι σχέσεις µε τον µπουντούρη (αστυνόµο) και οι κρατικοί φόροι της δεκάτης, ο δήµαρχος απευθύνονταν στο Βάλη της Προύσας (το Νοµάρχη).
Οι φόροι που επιβάλλονταν στους Τριγλιανούς ήταν δύο κατηγοριών: α) Οι φόροι που επιβάλλονταν από το Τουρκικό κράτoς και β) Αυτοί που επιβάλλονταν από τη Δηµογεροντία για την κάλυψη των εξόδων τους. Στην πρώτη κατηγορία ανήκουν η Δεκάτη και το Μιρί. Έδιναν δηλαδή οι κάτοικοι το ένα δέκατο των αγροτικών τους προϊόντων (δεκάτη) ή το ένα δέκατο των αλιευµάτων τους (µιρί). Στη δεύτερη κατηγορία ανήκουν οι φόροι που επιβάλλονταν στα κτήµατα µε κοινωνικά κριτήρια και µε τους οποίους πληρώνονταν οι µπεξήδες Ήταν επίσης τα κανταριάτικα, φόρος που επιβάλλονταν στα παζάρια, στην εξαγωγή της ελιάς, στην ψαραγορά µέχρι και στην τιµή των κεριών της εκκλησίας και τέλη που επιβάλλονταν στη Δηµαρχία για τη σύναψη συµβολαίων, προικοσύµφωνων, δωρεών, κληρονοµιών. Επίσης εκδίδονταν το τοπικό χρήµα το οποίο είχε ισχύ µόνο µέσα στην κωµόπολη, Η Δηµαρχία λοιπόν µπορούσε να πληρώσει το µισό µισθό ενός υπαλλήλου σε λίρες και τον άλλο µισό σε τοπικό χρήµα.
Για να µην απασχολούνται υπάλληλοι για την είσπραξη της δεκάτης, οι φόροι έβγαιναν στη δηµοπρασία και µισθώνονταν για ένα δύο χρόνια. Οι άνθρωποι που έδιναν τα περισσότερα και αναλάµβαναν την είσπραξη των φόρων, Τριγλιανοί ή όχι, ήταν άτοµα σκληρά. Για να εισπράξουν τους φόρους ασκούσανε βία στους χωρικούς µε αποτέλεσµα να γίνονται µισητοί. Το φόρο της δεκάτης συναντάμε και στη Ν. Τρίγλια της Χαλκιδικής.[1]
IV. Ιεροί Ναοί – Ιερές Μονές
Εκτός από τις Εκκλησίες που υπήρχαν στους αυλόγυρους των µοναστηριών και τα διάφορα εξωκλήσια, υπήρχαν στην Τρίγλια και οι παρακάτω εκκλησίες:
Η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, του Αγίου Ιωάννη, του Αγίου Δημητρίου και η Αγία Επίσκεψη.
Δέσποινα Παρασκευά-Κράνη
“Ν. Τρίγλια Χαλκιδικής, Ένα ταξίδι μέσα στο Χρόνο και την Ιστορία”
χορηγός – Δήμος Ν. Τρίγλιας
Α Ρ Θ Ρ Α - Τ Η Σ - Ι Δ Ι Α Σ - Κ Α Τ Η Γ Ο Ρ Ι Α Σ :
- Περιοχή Προύσας
Καταγραφή αυθεντικών μαρτυριών από περιοχές Προύσας (Bursa στα Τουρκικά) Ο κατάλογος εμφανίζεται αλφαβητικά ανάλογα με το όνομα της περιοχής της Προύσας καθώς και το όνομα του ατόμου που έκανε την καταχώρηση εκ μέρους της οικογένειας. Παρακαλούμε τους αναγνώστες να παροτρύνουν κι άλλους συμπολίτες τους πρόσφυγες να καταγράφουν εδώ εμπειρίες και άτομα που γνωρίζουν ή είναι συγγενείς μαζί τους. Κάλλιστα μπορείτε να καταχωρήσετε και φίλες οικογένειες τις οποίες γνωρίζετε, όμως σε τέτοια περίπτωση παρακαλούμε να διασταυρώνετε τις πληροφορίες για να σιγουρευτούμε πως δεν είναι λανθασμένες. - Προύσα ή Προύσσα-Bursa
Πρωτεύουσα της ομώνυμης Περιφέρειας Προύσης στη Βορειοδυτική Τουρκία, η τέταρτη μεγαλύτερη πόλη της χώρας με πληθυσμό περίπου 2.500.000 κατοίκων. Παλαιά πόλη, κτισμένη αρχικά στην Κίο, δόθηκε από τον Φίλιππο τον Ε΄ της Μακεδονίας στον Βασιλέα Προύσιο της Βιθυνίας ως δώρο για την προσφερθείσα βοήθειά του εναντίον της Περγάμου και της Ηρακλείας, ο οποίος με τη σειρά του τη μετονόμασε σε Προύσα. - Βελετλέρ, Τρίγλια - μέρος 8
Το χωριό αυτό βρίσκεται σε απόσταση είκοσι λεπτών περίπου από την Τρίγλια, στο δρόμο που οδηγεί από το Γιαλί-Τσιφλίκ στο Αναφόρι και Ντερίκιοι. Απέχει μια ώρα με τα πόδια από τη θάλασσα, μιάμιση ώρα από τη Ν. Τρίγλια, και δύο ώρες από τα Μουδανιά επίσης με τα πόδια. Το χωριό βρίσκεται πάνω σε ύψωμα. Στα πόδια του υψώματος εκτείνεται εύφορος κάμπος... - Διακεκριμένοι Τριγλιανοί - Τρίγλια, μέρος 5
Πολλοί Τριγλιανοί µε διαφορετικό τρόπο ο καθένας τους βoήθησαν τους συγχωριανούς τους, άλλοι στην παλιά Τρίγλια και άλλοι στη Νεα Τρίγλια. Εξέχουσες προσωπικότητες ήταν: ο Διόδωρος, μητροπολίτης Σισανίου, Ιωαννίκιος επίσκοπος Δεσκάτης, Μιλτιάδης Παπαλεξανδρής, δάσκαλος, Τρύφων Ευαγγελίδης, φιλόλογος, οι γιατροί Ιωάννης Τσιβάνης, Βασίλειος Βασιλειάδης, Ανέστης Τσίτερ και Ιωάννης Κρυσταλλίδης, ο Ιωάννης Σάπαρης, μεγαλέμπορος, Χρυσόστομος Ευστράτιος, Χρυσόστομος και Νικόλαος Καβουνίδης, οικογένεια εφοπλιστών. - Τρίγλια (Τρίγλεια) - μέρος 2
Η Τρίγλια της Μ. Ασίας βρίσκεται βορειοανατολικά και στα δεξιά αυτού που εισέρχεται στον κόλπο της Κίου. Είναι κτισµένη πάνω σε δυο αντικριστούς λόφους. Ο ένας λόφος ονοµαζόταν λόφος Σταυροπηγής και ο άλλος, άγριος και απότοµος, ύψους 500 µ. περίπου, επειδή ήταν γεµάτος φωλιές κοράκων και γλάρων, ονοµαζόταν Κορακοφωλιά. Το 1915 είχε 3000 περίπου κατοίκους. - Τρίγλια (Τρίγλεια) - μέρος 1
Στις ανασκαφές που έγιναν το 1853 στην Ακρόπολη των Αθηνών βρέθηκε μια πλάκα. Εκεί αναφέρεται και κάποια πόλη με το όνομα Βρύλειο. Από το εύρημα αυτό πληροφορούμαστε ότι το Βρύλειο ήταν ελληνικό, χτίστηκε περίπου το 500 ή το 487 π.Χ. και έγινε σύμμαχος των Αθηναίων για να προφυλαχθεί από τις επιθέσεις των Περσών. Οι περιγραφές των αρχαίων για την τοποθεσία του Βρυλείου –αναφέρονται ως κοντινές πόλεις η Σιγή (Σιγείς), η Κίος (Κιανοί), με τις οποίες γειτονεύει και η Τρίγλια της Μ. Ασίας- οδηγούν τον Τριγλιανό φιλόλογο Τρύφωνα Ευαγγελίδη στο συμπέρασμα ότι η Τρίγλια βρισκόταν στην περιοχή του αρχαίου Βρύλειου. - Οι Ένοχοι - κεφάλαιο 1
Στις 3 Φεβρουαρίου 1451, τα ανάκτορα του Μουράτ του δεύτερου στην Αδριανούπολη ήταν καταστόλιστα και άστραφταν απ’ την πολυτέλεια και τη μεγαλοπρέπεια. Έλαμπαν απ’ τις χρυσοκέντητες φορεσιές των αυλικών και χίλια χρώματα αντανακλούσαν απ’ τα διαμάντια και τα ακριβά πετράδια, που στόλιζαν τις αστραφτερές στολές του σουλτάνου και των μεγιστάνων της αυλής του. Ήχοι ανατολίτικης μουσικής, κύμβαλα και ζουρνάδες αντηχούσαν στους χρυσοστόλιστους οντάδες του σεραγιού. - Αρτάκη
Η συλλογή του ιστορικού και λαογραφικού υλικού που παρουσιάζεται στην παρούσα εργασία ξεκίνησε γύρω στο 1995 και συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Περιλαμβάνει αποσπάσματα από συνεντεύξεις προσφύγων πρώτης και δεύτερης γενιάς που παρουσιάζονται κάθε φορά στο σχετικό κεφάλαιο ή παράγραφο, όπως η ζωή στις αλησμόνητες πατρίδες και τα πρώτα χρόνια της προσφυγιάς, παραμύθια, τραγούδια κ.λ.π.
