Είναι δύσκολο για τους Αμερικανούς πού ζουν στη Χριστιανική αύτη χώρα να αντιληφθούν τη θέση ενός ιεραποστόλου πού πηγαίνει σε μια Μωαμεθανική κοινότητα με το σκοπό να προσηλυτίσει τα μέλη της. Το πρόβλημα είναι το ίδιο ακριβώς με εκείνο πού θα αντιμετώπιζε ένας Μουσουλμάνος Χότζας η ιερεύς όταν εμφανιζόταν με δυο η τρεις γυναίκες με γιασμάκι σε μια ευσεβή κοινότητα Μεθοδιστών στο Michigan και άρχιζε μια εκστρατεία υπέρ του Προφήτου.

Στις 8 Απριλίου αποφάσισε να εκκενώσει την πόλη πράγμα πού έκανε υπό τους εξής όρους: Ότι όλοι οι Χριστιανοί θα είχαν πλήρη προστασία, ότι τα σπίτια πού είχαν καταληφθεί από τη φρουρά δεν θα τα καταλάμβαναν οι Τούρκοι προτού να εγκαταλείψει η φρουρά την πόλη, ότι οι τάφοι των πεσόντων θα ήταν σεβαστοί· ότι θα εδίδονταν αρκετά μεταφορικά μέσα στους Γάλλους για να μεταφέρουν τα όπλα και πολεμοφόδια τους κλπ. γιατί τα δικά τους μεταφορικά μέσα είχαν εξαντληθεί.

Η καταστροφή της Σμύρνης από τους Τούρκους υπήρξε ένα γεγονός μεγάλης σημασίας στην Εκκλησιαστική ιστορία. Την εποχή της γεννήσεως του Προφήτη, στα 570 μ.Χ. περίπου, ο Χριστιανισμός είχε ξαπλωθεί πέρα απ’ την περιοχή πού γενικά σήμερα ονομάζουμε «Ευρώπη», στην αρχαία επαρχία της Ασίας πού εκτεινόταν ανατολικά μέχρι την Κασπία Θάλασσα

Στην Αθήνα, στο Παρίσι και αργότερα στις Ηνωμένες Πολιτείες, συνάντησα διαφόρους αυτόπτες μάρτυρες της μεγάλης καταστροφής πού μου διηγήθηκαν πράγματα πού είχαν ιδεί. Κράτησα σημειώσεις των μαρτυριών διαφόρων απ’ αυτά τα πρόσωπα, αποκλείοντας προσεκτικά όλους εκείνους πού ήταν Έλληνες ή Αρμένιοι…

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΗ’ Η ΑΦΙΞΗ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ George Horton“H Κατάρα της Ασίας” – 1926 Μετάφραση Γεωργίου Λ. Τσελίκα Το αντιτορπιλλικό έφθασε στον Πειραιά πολύ νωρίς το πρωί και υστέρα από μερικές διαπραγματεύσεις…

Το έξης απόσπασμα από ένα γράμμα πού είχε γράψει μια κυρία πού συνδεόταν με τις Αμερικανικές Ιεραποστολές στην Τουρκία περιήλθε τελευταία στα χέρια μου. Έχει ημερομηνία 21 Σεπτεμβρίου 1922 και είχε σταλεί σ’ έναν φίλο στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Οι περισσότεροι απ’ τους πρόσφυγες αυτούς ήταν μικροί αγροκτηματίες πού είχαν ζήσει στα αγροκτήματα πού είχαν κληρονομήσει από τους προγόνους τους από πολλές γενεές. Οι προγονοί τους είχαν εγκατασταθεί στη Μικρά Ασία πριν οι Τούρκοι αρχίσουν ν’ αναπτύσσονται σε έθνος… Εν τω μεταξύ τηλεγραφούσα επιμόνως να έλθουν στην Σμύρνη Αμερικανικά πολεμικά. Αν υπήρχε περίπτωση πού μια κατάσταση θ’ απαιτούσε την παρουσία ναυτικών μονάδων, ήταν ακριβώς αυτή.

Για να εννοήσωμε την παρούσα διήγηση πρέπει να ενθυμούμαστε ότι η Ανατολή είναι αμετάβλητη. Οι σημερινοί Τούρκοι είναι ακριβώς οι ‘ίδιοι με κείνους πού ακολούθησαν τον Μωάμεθ τον Κατακτητή ανάμεσα απ’ τις πύλες της Κων/πόλεως στις 29 Μαΐου 1453

Στον κατάλογο των σφαγών πού προηγήθηκαν απ’ τα τεράστια εγκλήματα πού παρακολούθησα εγώ προσωπικώς περιέχεται η θανάτωση 14.700 Βουλγάρων στα 1876. Η σφαγή αυτή ενός συγκριτικώς μικρού από την Τουρκική άποψη — αριθμού Βουλγάρων…

Το χωριό είναι πεδινό κτισμένο κοντά στις όχθες του ποταμού Έρμου (Γκεντίζ) που το κάνει να είναι πολύ εύφορο. Ο Έρμος ποταμός, όπως μας έλεγαν οι κάτοικοι του Χαμιντιέ, ήταν βαθύς και πλατύς που είχε και άφθονα ψάρια.

Π. Βορεόπουλος: “Είναι τιμή και χαρά για εμάς να παρουσιάζουμε το βιβλίο του Ιάκωβου Γαριβάλδη, αγαπητού φίλου, πατριώτη και συγγραφέα. Η καταγωγή του είναι από τη Μικρά Ασία, ο πατέρας του πρόσφυγας από το Μαρμαρά και η μητέρα του από τη Σάμο.

Ενώ ο Κεμάλ αναδιοργάνωνε τον στρατό του, με την στρατιωτική και οικονομική βοήθεια από την Ιταλία, την Γαλλία και την Σοβιετική Ρωσία, οι ελληνικές δυνάμεις ακινητοποιήθηκαν σε μια περιοχή που ο χειμώνας είναι πολύ δριμύς, και η ζέστη του καλοκαιριού ανυπόφορη. Όταν στα τέλη του Αυγούστου 1922 ο Κεμάλ ανέλαβε την πρωτοβουλία με επίθεση σε όλο το μήκος του μετώπου, οι ελληνικές γραμμές στην περιοχή του Αφιόν Καραχισάρ έσπασαν, με αποτέλεσμα την υποχώρηση του ελληνικού στρατού, η οποία στη συνέχεια εξελίχθηκε σε άτακτη φυγή προς το Αιγαίο Πέλαγος.