Ο Διοκλητιανός δύο χρόνια μετά την ανάρρησή του στο θρόνο της Ρώμης πήρε ως συνάρχοντα το Μαξιμιανό και επτά χρόνια…
Του Στάθη Ταξίδη Δάσκαλου – δημοσιογράφου Στις 23 Απριλίου του 1944 οι Γερμανοί και ντόπιοι συνεργάτες τους από παρακείμενο χωριό…
Τόσα χρόνια τώρα η μία κυβέρνηση παραδίδει στην άλλη, τα κόμματα εναλλάσσονται, οι βουλευτές μετακινούνται από κόμμα σε κόμμα κι η πατρίδα μας βρίσκεται σε κώμα. Καμία κυβέρνηση δεν κατάφερε να αξιοποιήσει κατάλληλα τα σκληρά μέτρα που η ίδια πήρε σε βάρος των πολιτών. Αλλά κι εμείς οι πολίτες δεν καταφέραμε να πεισθούμε ότι δεν ήταν δυνατό να τηρηθούν τα προεκλογικά υπεσχημένα, με τα οποία μας κορόιδευαν τα κόμματα για να ‘ρθουν στην εξουσία. Η κυβέρνηση που ανέλαβε να βρει άμεσες λύσεις για τα μεγάλα προβλήματα της χώρας, αναγκάστηκε κι αυτή να πει ψέματα στο Λαό. Μεγάλα ψέματα. Πιο μεγάλα ψέματα δεν ακούστηκαν ποτέ άλλοτε. Και τούτος ο λαός πίστεψε πάλι και μάλιστα 4 φορές μέσα σε ένα έτος.
Ένας από τους τρεις συγκοινωνιακούς κόμβους της Σμύρνης.
Το χτίσιμο της γέφυρας χρονολογείται στα 850 π.Χ, γεγονός που την καθιστά την αρχαιότερη γέφυρα ακόμα εν χρήσει, σε όλο τον κόσμο, ένα σημαντικό επίτευγμα για τους Σμυρνιούς.
Η Γέφυρα των Καραβανιών ή αλλιώς η Γέφυρα Μέλητος των Καραβανιών, έπαιζε σπουδαίο ρόλο στο εμπόριο, καθώς εξαιτίας της γερής κατασκευής της και της τοποθεσίας της, επέτρεπε την άνετη πρόσβαση των καραβανιών αλλά και μεμονωμένων καμήλων από την ανατολή, ώστε να μεταφέρουν και να ξεφορτώνουν τα εμπορεύματά τους στη Σμύρνη.
Το όρος Πάγος ή Λόφος του Καντιφεκαλέ, που σημαίνει «Βελούδινο Κάστρο», βρίσκεται δυο χιλιόμετρα περίπου μακριά από την ακτή…. Επάνω του υπάρχει η αρχαία ακρόπολη που κτίστηκε κατά τη διάρκεια της Ελληνιστικής περιόδου, αρχικά με σαράντα πύργους, στους οποίους αργότερα προστέθηκαν και νέα οχυρωματικά έργα.
Η πανοραμική θέα της πόλης από την κορυφή του Πάγου είναι καταλυτική τόσο σε μια επιτόπια επίσκεψη στη Σμύρνη όσο και σε μια εικονική περιήγηση.
Εξίσου σημαντική είναι και η διαδρομή της ανάβασης, πραγματοποιούμενη μέσα από τις φτωχογειτονιές της Σμύρνης.
Η πνευματική κίνηση των Ελλήνων στη Σμύρνη άρχισε ν’ αναπτύσσεται στις αρχές του 19ο αιώνα. Πρώτος που φέρεται να ίδρυσε κοινωνικό πνευματικό κέντρο, ήταν ο Κωνσταντίνος Οικονόμος, o οποίος ίδρυσε την “Ιωνική Λέσχη”. Σημειώνεται ότι από τα τέλη της δεκαετίας του 1840, όπως μαρτυρείται από τον Χρήστο Σολομωνίδη, στη Σμύρνη λειτουργούσαν δέκα τυπογραφεία, όπου στα πέντε εξ’ αυτών τυπώνονταν οι εβδομαδιαίες ελληνικές εφημερίδες “Αμάλθεια”, “Ιωνικός Παρατηρητής”, “Άργος” και η “Ιωνική Μέλισσα” καθώς και το περιοδικό “Αποθήκη των Ωφελίμων Γνώσεων”. Στη μάλιστα στατιστική που είχε προβεί ο Κάρολος ντε Σερζέ (Charles de Scherzer) το 1870 στη Σμύρνη, λειτουργούσαν τότε 17 τυπογραφεία εκ των οποίων 10 ήταν ελληνικά, 3 αρμενικά, 2 γαλλικά, 1 τουρκικό και 1 εβραϊκό. Συνολικά κυκλοφορούσαν 134 εφημερίδες, περιοδικά και επιθεωρησιακά έντυπα.
Στην πλακόστρωτη προκυμαία της Σμύρνης συγκεντρώνονταν το πολύβουο πλήθος, στις ώρες της κοινωνικής συναναστροφής. Μεγαλέμποροι και εργάτες, μεσαίοι επαγγελματίες και άνθρωποι του μόχθου. Η θέα της θάλασσας από εδώ ήταν μοναδική… με τις ταράτσες των κτιρίων να έχουν μετατραπεί σε μπιραρίες, καφωδεία, στέκια για όλα τα γούστα. Εδώ υπήρχαν τα περισσότερα θέατρα και οι κινηματογράφοι, οι λέσχες, τα ξενοδοχεία και τα αναρίθμητα κέντρα αναψυχής (καφενεία, ζυθοπωλεία, ζαχαροπλαστεία) πολλά από τα οποία διέθεταν ορχήστρα με ξένη συνήθως ιταλική ορχήστρα ή λαϊκή μουσική και θεάματα.
Το κτίριο που απεικονίζεται σε διάφορες φωτογραφίες της εποχής, ήταν έργο της γαλλικής Εταιρείας Societe des Quais de Smyrne… που είχε αναλάβει συνολικά το έργο της διευθέτησης του λιμένα, της προκυμαίας και διαφόρων απαραιτήτων έργων για την εύρυθμο και σύγχρονη λειτουργία της πόλης.
Μια πόλη πολυάνθρωπη, πολυπολιτισμική, κέντρο βιομηχανικής παραγωγής, εμπορικό κέντρο, αλλά ταυτόχρονα και η μεγαλύτερη ναυτική πύλη εισόδου και εξόδου προϊόντων, ταξιδιωτών και εμπορευομένων, με το μεγαλύτερο ίσως λιμάνι της οθωμανικής αυτοκρατορίας, ήταν επόμενο πως έπρεπε να αναπτύξει και ιδιαίτερες υπηρεσίες ελέγχου αυτών που εισέρχονταν και εξέρχονταν…
Αφενός με την ύπαρξη του τεράστιου ρολογιού, αριστουργήματος εποχής ύψους 25 μέτρων, αλλά και αφετέρου από το κονάκι- άλλοτε Διοικητήριο… σήμερα το κέντρο της κίνησης της πόλης με την αποβάθρα των μικρών επιβατηγών πλοίων που εξυπηρετούν τη συγκοινωνία με τα παράλια- περίχωρα της Σμύρνης.
Η «Γκιαούρ Ιζμίρ», δηλαδή η Σμύρνη των απίστων. Πραγματικότητα, μιας και άπιστος η Σμύρνη ήταν μια πόλη καθαρά Ελληνική… αλλά λόγω της θέσεώς της εμπλουτισμένη με όλες τις φυλές του κόσμου…
Μια πόλη που στο διάβα του χρόνου υπέστη πολλές καταστροφές από φυσικά αίτια και ανθρώπινες παρεμβάσεις… αλλά άντεξε και ανδρώθηκε σε τέτοιο σημείο ώστε να καταστεί ζηλευτή σε όλους.
Από τα τέλη του 19ου αιώνα εξελίχθηκε σε ένα πολυπολιτισμικό και κοσμοπολίτικο αστικό κέντρο, που συναγωνίζονταν τη Μασσαλία, την Κωνσταντινούπολη και την Αλεξάνδρεια στο θαλάσσιο εμπόριο της Μεσογείου και συγκέντρωνε τα βλέμματα θαυμασμού και φθόνου ολόκληρης της Ευρώπης.