…Μιας [Ευρωπαϊκής] κοινής γνώμης την οποίαν συγκινεί περισσότερον μία ήττα του πυγμάχου Carpentier παρά η ήττα και καταστροφή του Έθνους εκείνου, το οποίον δεν έπαυσεν από τριών χιλιάδων ετών να χύνη το αίμα του, όπως υπερασπίση την Ευρώπην από τας ατελεύτητους επιδρομάς των αγρίων ορδών ας εκπέμπει κατ’ αυτής η βάρβαρος Ασία.
“Φύγανε με ένα γαλλικό πλοίο που τους άφησε πρώτα στη Χίο. Ο ένας αδελφός κολύμπησε μέχρι τη Χίο γιατί δεν μπήκε στο πλοίο.”
Στη συστηματική κι αμίλητη φύση δεν υπάρχει χώρος για ρουσφετολογία, για αδικία αλλά ούτε και για απόδοση δικαιοσύνης όπως τη γνωρίζουμε. Η φύση λειτουργεί ανεξάρτητα, αυτοκυρίαρχα, αυτοπειθαρχημένα κι όποιος δε γνωρίζει τους νόμους της καταλήγει ανέγνωρος και αθέλητος από αυτή, κατά συνέπεια καταδικασμένος στην αφάνεια, στην απομάκρυνση και αργά ή γρήγορα στην εξαφάνιση. Η απόδοση δικαιοσύνης της φύσης είναι το αποτέλεσμα της παραβίασης των κανόνων της. «Ως σκοπός ορίζεται η ζωή σε συμφωνία με τη φύση…» -Ζήνων ο Κιτιεύς.