Στο κεφάλαιο αυτό περιλαμβάνονται οι πληροφορίες που αντλήσαμε για τα ιδιαίτερα της κοινότητας, στον αέναο κύκλο του χρόνου: τη λαϊκή λατρεία, τις πρακτικές, τα ήθη και έθιμα, τις μικρές και μεγάλες γιορτές, τις δοξασίες, αλλά και τις πολλές αντιλήψεις για πολλά και διάφορα.
Δεν γνωρίζουμε εάν υπάρχει τάξη ή τάξεις αγίων. Εκείνο που ξέρουμε και μάλιστα καλά, είναι πως οι Καππαδόκες, χριστιανοί μα και μουσουλμάνοι σεμνύνονταν το όνομα του Αγίου Γεωργίου περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο.
Η κοινότητα του Σεμέντερε, σύμφωνα με τα εκκλησιαστικά κατάστιχα, ανήκε στην Επισκοπή Μισθίων της Ιεράς Μητροπόλεως Ικονίου της οποίας ο προκαθήμενος έφερε τον τίτλο «Υπέρτιμος και Έξαρχος πάσης Λυκαονίας», με πρώτη μητροπολιτική έδρα το Ικόνιο και δεύτερη την πόλη της Νίγδης.
Πόσιμα ύδατα, βρύσες, πηγάδια, ρέματα, νερά… Στην ευρύτερη περιοχή της κοινότητας υπάρχουν μερικά αξιοπρόσεκτα ρέματα, μια πληθώρα άλλων μικρότερων και ελάχιστα ποτάμια. Αυτά είναι: Κουμ ντερέ[1. Σημ: υπάρχει διχογνωμία για…
Πουθενά στην οικουμένη, όσο κι αν ψάξει κανείς, δεν υπάρχει σε τόσο μεγάλη έκταση εκμετάλλευση της γης για σκοπούς αλλότριους της γεωργίας, όσο στον χώρο της Καππαδοκίας. Ατέλειωτες υπόγειες πολιτείες, διαφορετικών ειδών ή καλύτερα διαφορετικής τεχνικής, φυσικές σπηλιές, λαξευτά κελέρια, υπόγειοι ή επίγειοι χώροι που χρησιμοποιήθηκαν από τους κατοίκους της στο διάβα του χρόνου για κάθε χρήση. Με την απάντηση στο γιατί ή καλύτερα σε τι οφείλεται τούτη η πρακτική να είναι απλή.
Ά(β)ουρέν ή Άβορεν ή Αγορέν – Επρόκειτο περί κοινής τοποθεσίας στα νοτιοδυτικά χωριού σε απόσταση περίπου μισής ώρας προς το Ανταβάλ, με ιδιοκτησίες και των δυο κοινοτήτων και πολλά κελέρια. Χαρακτηριστικό στοιχείο της περιοχής ήταν το Αγορέν μπογαζί, δηλαδή ένας μακρύς ντερές (εσοχή) που έφτανε έως τον δημόσιο δρόμο
Οι ιστοριοδίφες του χώρου ένα από τα βασικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν είναι οι συγκεχυμένες και εν πολλοίς πληροφορίες που εμπεριέχουν υπερβολές, συχνά μάλιστα αντικρουόμενες μεταξύ τους… σε όλες τις εκφάνσεις της ερευνάς τους. Για το εκπαιδευτικό σύστημα, τις κυρίαρχες σχέσεις με τους «άλλους», την καθημερινότητα, την οικονομική κατάσταση…
Σύμφωνα με τις υπάρχουσες μαρτυρίες μπορούμε να μιλάμε για μια τυπική κοινότητα του χώρου, εκεί και τότε, που ήταν χωρισμένη σε μαχαλάδες, με στενά σοκάκια το σύνολο των οποίων ήταν χωμάτινοι, χωρίς καμία επέμβαση από πλευράς της διοίκησης, με τον χώρο της τυπικής πλατείας και τους λοιπούς δρόμους που οδηγούσαν στις παράπλευρες κοινότητες.
Προ κάθε συμπεράσματος θα θέλαμε να καταθέσουμε τη μόνη, ίσως, σαφέστατη και σε κάθε περίπτωση αξιόπιστης βιβλιογραφικής αναφοράς που έχει σχέση με την ιστορία της κοινότητας… Σύμφωνα λοιπόν με αυτήν το Σεμέντερε είναι ή κτίστηκε στην τοποθεσία που βρισκόταν κάποτε το χωριό Δάσμενδρον…
Το πότε ακριβώς δημιουργήθηκε το χωριό μάς είναι άγνωστο, όπως επίσης και ο τρόπος. Απλά υπάρχουν μιας σειρά μαρτυριών που σίγουρα εμπεριέχουν υπερβολές, ανακρίβειες, μυθεύματα και σπέρματα αληθείας εμπλουτισμένα με προσωπικά συμπεράσματα. Και όλα φυσικά μέσα στα πλαίσια του εμείς και του εγώ, δηλαδή της δικής μας ράτσας και των δικών μου γνώσεων… δηλαδή στα πλαίσια μιας συγγνωστής υπερβολής.
Ανέκδοτη έκδοση ( Σεπτέμβριος 2015 ), με τίτλο “Σεμέντερε Καππαδοκίας” του Κώστα Νίγδελη. Το βιβλίο έχει περί τις διακόσιες σελίδες έρευνας του συγγραφέα και αποτελεί μοναδικό στο είδος του για τις πτυχές αυτές της περιοχής.
Η αρχαία πόλη Ζεύγμα (σημαίνει πέρασμα) βρισκόταν στη νοτιοανατολική Τουρκία, 180 χιλιόμετρα ανατολικά των Αδάνων. Η περιοχή ανήκε στο βασίλειο των Σελευκιδών και για ένα διάστημα στο βασίλειο της Κομμαγηνής.