Category: Βιβλία Καππαδοκίας

Εξέχουσα θέση ανάμεσα στα πολυάριθμα έθιμα του χώρου κατέχουν αυτά που αφορούν τον γάμο, μιας και αναγνωρίζεται η ζωτική του σημασία όχι μονάχα ως θεμελίου της οικογένειας, της διαιώνισης του ανθρώπινου είδους αλλά και αυτής της κοινωνικής διάρθρωσης.

Στο κεφάλαιο αυτό περιλαμβάνονται μια σειρά από δράσεις και συνήθειες αιώνων της υπό έρευνα κοινότητας του Σεμέντερε, κοινές πολλές εξ αυτών με τις διπλανές κοινότητες του χώρου, για τη λαϊκή λατρεία, τα εορταστικά ήθη και έθιμα, τις δοξασίες αιώνων…

Στο κεφάλαιο αυτό περιλαμβάνονται οι πληροφορίες που αντλήσαμε για τα ιδιαίτερα της κοινότητας, στον αέναο κύκλο του χρόνου: τη λαϊκή λατρεία, τις πρακτικές, τα ήθη και έθιμα, τις μικρές και μεγάλες γιορτές, τις δοξασίες, αλλά και τις πολλές αντιλήψεις για πολλά και διάφορα.

Δεν γνωρίζουμε εάν υπάρχει τάξη ή τάξεις αγίων. Εκείνο που ξέρουμε και μάλιστα καλά, είναι πως οι Καππαδόκες, χριστιανοί μα και μουσουλμάνοι σεμνύνονταν το όνομα του Αγίου Γεωργίου περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο.

Η κοινότητα του Σεμέντερε, σύμφωνα με τα εκκλησιαστικά κατάστιχα, ανήκε στην Επισκοπή Μισθίων της Ιεράς Μητροπόλεως Ικονίου της οποίας ο προκαθήμενος έφερε τον τίτλο «Υπέρτιμος και Έξαρχος πάσης Λυκαονίας», με πρώτη μητροπολιτική έδρα το Ικόνιο και δεύτερη την πόλη της Νίγδης.

Πόσιμα ύδατα, βρύσες, πηγάδια, ρέματα, νερά… Στην ευρύτερη περιοχή της κοινότητας υπάρχουν μερικά αξιοπρόσεκτα ρέματα, μια πληθώρα άλλων μικρότερων και ελάχιστα ποτάμια. Αυτά είναι: Κουμ…

Οι ιστοριοδίφες του χώρου ένα από τα βασικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν είναι οι συγκεχυμένες και εν πολλοίς πληροφορίες που εμπεριέχουν υπερβολές, συχνά μάλιστα αντικρουόμενες μεταξύ τους… σε όλες τις εκφάνσεις της ερευνάς τους. Για το εκπαιδευτικό σύστημα, τις κυρίαρχες σχέσεις με τους «άλλους», την καθημερινότητα, την οικονομική κατάσταση…

Σύμφωνα με τις υπάρχουσες μαρτυρίες μπορούμε να μιλάμε για μια τυπική κοινότητα του χώρου, εκεί και τότε, που ήταν χωρισμένη σε μαχαλάδες, με στενά σοκάκια το σύνολο των οποίων ήταν χωμάτινοι, χωρίς καμία επέμβαση από πλευράς της διοίκησης, με τον χώρο της τυπικής πλατείας και τους λοιπούς δρόμους που οδηγούσαν στις παράπλευρες κοινότητες.