Category: Βιβλία Μακεδονίας

(Σύδνεϋ, 15/10/2006)

Η κυριαρχία της Δυναστείας των Μακεδόνων αυτοκρατόρων καλύπτει δύο περίπου αιώνες, παρά την «ασυνέχεια» που επικρατεί ως κανόνας, εξαιτίας των πολλών αντιβασιλέων οι οποίοι κυβερνούν ως εκπρόσωποι των ανηλίκων βλαστών του αυτοκρατορικού οίκου.

Η μάχη της Χαιρώνειας[1] δεν ήταν το τέλος της Ελληνικής Ιστορίας, όπως μερικοί ιστορι­κοί του 19ου αι. υποστήριξαν, αλλά η αρχή ενός και­νούργιου κεφαλαίου στην Ελληνική Ιστορία. Οι Ελληνιστικοί χρόνοι υπήρξαν για την Ελλάδα η χρονική περίοδος κατά την οποία η Ελληνική γλώσσα υπερβαίνει τα τότε Ελληνικά σύνορα και αποβαίνει «παγκόσμια». Ετούτη την περίοδο έχουμε τη δημιουργία σπουδαίων έργων. Από τον όρο της Αγίας Γραφής[2] «Ελληνισταί», ο Joh Gust. Droysen υιοθετεί και χρησιμοποιεί τους όρους «Ελληνιστικοί χρόνοι» και Hellenismus (Ελληνισμός). Άλλοι τοποθετούν την έναρξη των Ελληνιστικών χρόνων στα μέσα του 4ου αι.[3] Ετούτη η εκδοχή ενισχύεται από τον τάφο του «Petosiris» στην Ερ­μούπολη της Αιγύπτου[4], από τον πάπυρο των «Περσών» του Τιμόθεου στο Abousir-el-Meleq[5] και από το Μαυσω­λείο του Δυνάστη της Καρίας, Μαύσωλο[6].

Οι Αρχαίοι Μακεδόνες, ανήκουν στα Ελληνικά φύ­λα τα οποία με την κάθοδο των Δωριέων[4], στο τέλος της 2ης π. Χ. χιλιετηρίδας, εγκαταστάθηκαν στο ΒΑ τμήμα της Ελληνικής Χερσονήσου. Οι Μακεδόνες δεν προχώρησαν προς νότο, όπως έκαναν τα υπόλοιπα Ελληνικά φύλα, αλλά παρέμειναν στο τμήμα αυτό της Ελληνικής γης η οποία απέβη η πατρίδα τους και ονομάστηκε από αυ­τούς “Μακεδονία”

Η αρχαιολογική έρευνα στην περιοχή έχει αποκαλύψει πλήθος αρχαίων ελληνικών αγαλμάτων, αγγείων, νομισμάτων, ελληνικών (και λίγων ρωμαϊκών) επιγραφών. Εδώ στην αρχαιότητα υπήρχε η ελληνική πόλη Αστραίον. Στη ρωμαϊκή και βυζαντινή περίοδο θα συναντήσουμε την πόλη ως Τιβεριούπολη. Στην πόλη αυτή μαρτύρησαν το 362, επί Ιουλιανού, οι «δεκαπέντε μάρτυρες».

Η ένταση μεταξύ των δύο χωρών και το ανεπίλυτο πρόβλημα με την οριστική ονομασία της νέας αυτής χώρας, δημιούργησαν εντάσεις και αύξησαν τις προκαταλήψεις και στις δύο πλευρές των συνόρων. Η υποχώρηση του σλαβομακεδονικού εθνικισμού, που εκτιμώ ότι είναι η κύρια πηγή έντασης, και ο έντιμος συμβιβασμός ανάμεσα στις δύο χώρες…

Ο Απόστολος Παύλος, στη διάρκεια της δεύτερης περιοδείας του (52 ή 53 μ.Χ.), προερχόμενος απ’ τη Βέροια και πηγαίνοντας για τη Νότια Ελλάδα, πέρασε, σύμφωνα με την παράδοση, απ’ τη διπλανή Μεθώνη, όπου και επιβιβάστηκε σε πλοίο για την Αθήνα. Από κει «εξαπέστειλαν (αυτόν) οι αδελφοί, πορεύεσθαι ως επί την θάλασσαν»1.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ  ΟΓΔΟΟ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΠΥΔΝΑ ΤΟ 148 π.Χ. Τρία χρόνια μετά τη μάχη της Πύδνας, η ρωμαϊκή Σύγκλητος έστειλε αντιπροσώπους της στη Μακεδονία, για…

Η Πύδνα είχε αποκτήσει κατά καιρούς ξεχωριστή δύναμη και ιδιαίτερα την εποχή του Φιλίππου του Β’ είχε τονιστεί πολλές φορές απ’ το Δημοσθένη, το μεγάλο ρήτορα των αιώνων, η ζωτικότητά της και η μεγάλη σημασία της, σ’ ότι αφορούσε την ισορροπία των δυνάμεων στον τότε Ελλαδικό και στο Μεσογειακό γενικότερα χώρο. Κι όλη αυτή η διάκριση και η σπουδαιότητα της Πύδνας οφείλονταν στον πλούτο της, στη γεωγραφική της θέση και περισσότερο στο ζωτικής σημασίας λιμάνι της.