Τα τραύματα που άφησαν στο υποσυνείδητο της τα όσα οι αισθήσεις της κατέγραψαν την 14η Αυγούστου του 1974 όταν οι Τούρκοι μπήκαν στο χωριό της αλλά και τα τραύματα των γονιών της, τραύματα που ξεπηδούσαν μέσα από ιστορίες, εικόνες και κενά βλέμματα, μέσα στα οποία μεγάλωσε έστω και αν ένα χρόνο μετά την εισβολή όλη η οικογένεια μετανάστευσε στην Αδελαΐδα, καθόρισαν τη ζωή της.
Ως Ηπειρώτισσα, σκέφτηκα να αρχίσω αυτό το νοερό ταξίδι στο χώρο της Μακεδονίας, από την Δυτική της πτέρυγα, έτσι ώστε να τονίσω την φυσική σύνδεση της περιοχής με την Ήπειρο και την ως εκ τούτου ηθογραφική ή όποια άλλη συγγένειά της με αυτήν. Στη συνέχεια θα προχωρήσω στα ανατολικότερα τμήματα της Μακεδονίας.
Η σύνδεση λοιπόν των δύο ελληνικών διαμερισμάτων, πραγματοποιείται με την διαδρομή μέσω της Ηπειρωτικής κωμόπολης της Κόνιτσας και της Μακεδονικής Νεάπολης και είναι πιστεύω η μοναδική για την απευθείας σύνδεση της Ηπείρου με την Δ. Μακεδονία.
©Πιπίνα Δ. Έλλη (Dr Pipina D. Elles) Sydney, Australia Οι διάδοχοι του Μ. Αλεξάνδρου Τον Περδίκκα (τον αρχαιότερο των στρατηγών…
Από το 1870 παρουσιάζονται σερβικές και βουλγαρικές διεκδικήσεις επί της Μακεδονίας. Η δημιουργία του IMRO (Internal Macedonian Revolutionary Organisation) από τον Goce Delkev και άλλους πέντε Βουλγάρους, στοχεύει στην εξουδετέρωση εξωτερικών επιδράσεων και στην διάσωση της Βουλγαρικής εθνικότητας (όπως καταθέτει ο Ivan Hadzhinicolov[2]), με την ίδρυση της «Μακεδονίας για τους Μακεδόνες». Στην πραγματικότητα όμως οι Βούλγαροι απέβλεπαν στην μέλλουσα προσάρτηση της Μακεδονίας[3] στη χώρα τους τη Βουλγαρία, παρόμοια όπως είχε συμβεί και με την Ανατολική Ρωμυλία (σύμφωνα με τις αποφάσεις του συνεδρίου του Βερολίνου, το 1878).